HIV INFO HUB
แนว
การรักษาโรคฝีดาษวานร
ผู้ป่วยโรคฝีดาษวานรจะได้รับการรักษา ตามความรุนแรงของอาการผู้ป่วย และขึ้นอยู่กับดุลพินิจของแพทย์ผู้ดูแลรักษา
1
ผู้ป่วยที่มีอาการน้อย หรือมีอาการไม่รุนแรง
จะได้รับการรักษาตามอาการ นานประมาณ 21 วัน หรือจนกว่า ผื่น ตุ่ม จะตกสะเก็ดและหลุดลอกออกหมด
1.1
การรักษาในโรงพบาล
เมื่อแพทย์วินิจฉัยให้ผู้ป่วยควรได้รับการติดตามและรักษาในโรงพยาบาล
1.2
แยกกักตัวที่บ้าน
เมื่อแพทย์วินิจฉัยให้ผู้ป่วยสามารถรักษาแบบแยกกัักตัวที่บ้านได้(Home isolation)
2
ผู้ป่วยที่มีโอกาสเสี่ยงต่อโรครุนแรง
หรือมีอาการรุนแรง หรือมีภาวะแทรกซ้อน
จะได้รับการติดตามและรักษาในโรงพยาบาล และจะได้รับยาเทคโควิริแมท(Tecovirimat)เพื่อลดความผิดปกติรุนแรง หรือลดอาการแทรกซ้อนที่อาจทำให้เสียชีวิตได้
6 แยก
ข้อปฏิบัติสำหรับผู้อาศัยร่วมบ้านเดียวกับผู้ป่วยโรคผีดาษวานร แยกจนกว่าผื่น ตุ่ม หรือแผลของผู้ป่วยตกสะเก็ดหลุดออกหมด และมีผิวหนังปกติ
1
แยกตัว
ไม่สัมผัสใกล้ชิดหรือสัมผัสผิวหนังผู้ป่วย
2
แยกรับประทาน
ไม่ซักผ้ารวมกับ ของผู้ป่วย
3
แยกซักผ้า
ไม่สัมผัสใกล้ชิดหรือสัมผัสผิวหนังผู้ป่วย
4
แยกของใช้
ไม่ใช้ของใช้ส่วนตัวร่วมกับผู้ป่วย เช่น เสื้อผ้า ผ้าขนหนูและเครื่องนอน
5
แยกห้องน้ำ
แยกห้องน้ำกับผู้ป่วย แต่หากจำเป็นต้องใช้ห้องน้ำร่วม ให้ผู้ป่วยใช้คนสุดท้ายและเช็ดด้วยน้ำยาทำความสะอาดทุกครั้งหลังใช้งาน
6
แยกขยะ
ที่สัมผัสสารคัดหลั่ง เช่น เลือด น้ำจากผื่น หรือตุ่ม ทิ้งในถังขยะติดเชื้อ เป็นต้น